Podstawowe rodzaje czcionek w projektach graficznych

Typografia to bardzo ważny element projektu graficznego. Coraz więcej logotypów ogranicza się wyłącznie do zapisania nazwy marki odpowiednio dobraną czcionką. Taki minimalizm ma swoje zalety, pozwalając m.in. utrwalić nazwę w świadomości konsumentów. W projektach graficznych wykorzystuje się różne rodzaje czcionek, a te najpopularniejsze krótko omawiamy w naszym poradniku.

Szeryfowe

Można je łatwo rozpoznać po charakterystycznych ozdobnikach na końcach liter. Klasycznymi przykładami takich czcionek są m.in. Times New Roman czy Georgia. Stosuje się je w projektach przeznaczonych do druku, w książkach, artykułach itd. – głównie na potrzeby dłuższych form.

Bezszeryfowe

Są to proste, pozbawione ozdobników czcionki, takie jak np. Arial, Helvetica czy Roboto. Świetnie sprawdzają się w projektach stron internetowych, aplikacji etc. To popularny wybór do minimalistycznych projektów, gdzie kluczowe znaczenie ma czytelność na małym ekranie.

Script

Są to czcionki imitujące pismo odręczne – za przykład mogą posłużyć chociażby Brush Script czy Pacifico. Bardzo dobrze nadają się do projektowania papeterii firmowej, logotypów czy różnego rodzaju projektów artystycznych, dodając elegancji i personalnego charakteru.

Display (dekoracyjne)

To wyraziste i nietypowe czcionki, często stosowane w nagłówkach oraz w projektach logo – przykładem mogą być Lobster czy Impact. Mają szerokie zastosowanie w reklamie, doskonale nadając się do projektowania plakatów, stron internetowych czy reklam cyfrowych.

Monospace

Charakterystyczną cechą tej czcionki jest to, że każda litera zajmuje taką samą ilość miejsca – przykładami mogą być Courier czy Consolas. Najczęściej wykorzystuje się je w projektach, których celem jest osiągnięcie minimalistycznego efektu estetycznego, np. w logotypach firm technologicznych.

Handwriting

Są to czcionki naśladujące ręczne pismo, jednak mniej formalne niż Script – przykładami będą Dancing Script czy Comic Sans. To popularny wybór do projektowania logo czy innych elementów identyfikacji wizualnej marek kierujących swoją ofertę do dzieci (i ich rodziców), młodzieży, a także firm kreujących raczej luźny wizerunek.